❈ Λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος ὅτι ἡ σημαντικότερη δραστηριότητα τῆς Χριστιανῆς μητέρας, στό πλαίσιο τῆς οἰκογένειας εἶναι ἡ καλή ἀνατροφή τῶν παιδιῶν της. Τό κύριο ἔργο τῆς μητέρας εἶναι ἡ ἀνατροφή τῶν παιδιῶν.Ἡ οἰκογένεια εἶναι ὅ,τι πιό εὐλογημένο ἔχουμε μέσα στήν κοινωνία. Οὐσιαστικά ἡ σωστή οἰκογένεια εἶναι μιά μικρή Ἐκκλησία. Τά νέα βλαστάρια ζώντας ἐντός της καθοδηγοῦνται στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Ἡ μητέρα ἔχει σάν κύριο ρόλο τό νά ἐφαρμόσει στά παιδιά της αὐτήν τήν καθοδήγηση καί τήν ἐν Χριστῷ παιδαγωγία.
❈ Σήμερα, δυστυχῶς, πολλοί δεν κάνουν γάμο· ἁπλῶς συζοῦνε με κάποιον. Κατόπιν συζοῦνε με κάποιον ἄλλον, μετά με κάποιον ἄλλον, και φυσικά ἔτσι δέν ὑπάρχει οἰκογένεια· εἶναι ὅλα διαλυμένα...Τά παιδιά πού γεννιοῦνται μέσα ἀπό τέτοιες σχέσεις δεν ξέρουν, τά καϋμένα, καλά – καλά τους γονεῖς τους... Ἄλλα παιδιά εἶναι ἀπό την μία σχέση, ἄλλα ἀπό τήν ἄλλη, ἄλλα ἀπό τόν ἕναν γάμο, ἄλλα ἀπ’ τόν ἄλλον γάμο, ἄλλα ἀπό την παράλληλη σχέση πού ὑπῆρχε...
❈ Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, λέει: «Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α’ Θεσ. 5,17). Καί ὁ Χριστός μας εἶπε μία εἰδική παραβολή γι’ αὐτό τό θέμα, τήν Παραβολή τοῦ ἄδικου κριτοῦ καί τῆς χήρας. Σ’ αὐτή τήν Παραβολή λέει, πώς ἦταν ἕνας κριτής πού δέν φοβόταν οὔτε τόν Θεό, οὔτε τούς ἀνθρώπους. Ἄδικος. Πήγαινε μιά φτωχιά, κακομοίρα χήρα πού τήν εἶχαν ἀδικήσει καί τοῦ ἔλεγε:- Σέ παρακαλῶ μέ ἀδίκησαν, δῶσε μου τό δίκιο μου.Αὐτός τήν ἔδιωχνε. Μιά, δυό, τρεῖς, αὐτή ἐπέμενε. Στό τέλος τήν βαρέθηκε καί τῆς λέει:- Θά στήν κάνω τήν χάρη γιά νά σταματήσεις νά μέ ἐνοχλεῖς. Καί τῆς ἔδωσε τό δίκαιο της. Καί ρωτάει ὁ Χριστός:«Ἄν αὐτός ὁ ἄδικος κριτής ἔδωσε τελικά τό δίκαιο στή χήρα πού ἐπέμενε, ὁ Θεός πού εἶναι δίκαιος, δέν θά δώσει σ’ αὐτούς πού ἐπιμένουν καί Τοῦ ζητᾶνε τήν χάρη Του;» (Λουκ. 18,7).
❈ Μερικοί νομίζουν ὅτι τά ἐπιτίμια εἶναι τιμωρία. Ὄχι εἶναι ἡ θεραπευτική. Ὅπως ὅταν πᾶς σέ καλό γιατρό καί ἔχεις γαστρορραγία, θά σοῦ ἀπαγορεύσει νά τρῶς κρέας, φασόλια κ.λπ., γιατί κινδυνεύεις νά πεθάνεις σέ τέτοια κατάσταση πού βρίσκεται τό στομάχι σου. Αὐτό εἶναι τιμωρία; Ὄχι εἶναι θεραπεία. Αὐτός εἶναι καλός γιατρός, ἐνῶ ὁ ἄλλος πού σοῦ λέει «δέν ἔχεις τίποτα», οὐσιαστικά σέ σκοτώνει.Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τά πνευματικά. Ἕνας π.χ. πού κάνει μοιχεία σύμφωνα μέ τούς Κανόνες πρέπει γιά 14 χρόνια νά μήν Κοινωνήσει. Θά πεῖ κανείς:- Τόσα χρόνια; Καί ἄν πεθάνει ὁ ἄνθρωπος καί δέν Κοινωνήσει, θά πάει στήν κόλαση;
Νεολαία – SOS: Ανήλικοι αποδρούν με το αλκοόλ από τον διαταραγμένο κόσμο που τους ετοιμάσαμεΝέα παιδιά επιλέγουν να «πνίγουν» τα αδιέξοδά τους στο αλκοόλ και κανείς δεν ενδιαφέρεται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα στη ρίζα τουΣυντάκτης: Ελευθέριος ΑνδρώνηςΠόσο στενάχωρο είναι αυτό το σημείο των καιρών μας! Στις άγιες μέρες των Χριστουγέννων και στο κατώφλι του νέου χρόνου, αντί να καμαρώνουμε για μια νεολαία με όνειρα για ζωή, έχουμε χιλιάδες ανήλικους να τρεκλίζουν από το αλκοόλ στα κέντρα διασκέδασης.Μάστιγα γίνεται η χρήση αλκοόλ από ανήλικους, που έρχεται σε συνάφεια με την εκτίναξη της χρήσης ψυχοφαρμάκων και την καταφυγή σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους.Παιδιά με τσακισμένο ηθικό που υποδέχτηκαν το νέο έτος με μια άρνηση της πραγματικότητας, με μια αποδοκιμασία του κόσμου που τους ετοιμάσαμε, με μια κραυγή βοήθειας για τα αδιέξοδα που τους φέραμε, με μια ανάγκη απόδρασης από την πνευματική φυλακή που τα καταδικάσαμε.Ατελείωτα τα περιστατικά μέθης ανηλίκων στις γιορτές που περάσανε. Παιδιά 13 – 14 χρονών δηλητηριάζονται με τα ποτά και φτάνουν ακόμα και να διασωληνωθούν σε ημικωματώδη κατάσταση με τη ζωή τους να κινδυνεύει. Ο βωμός της ασφάλτου θερίζει δεκάδες ζωές μεθυσμένων παιδιών που πατούν γκάζι ολοταχώς για τον τάφο. Πιο εύκολα βρίσκουν οι Αρχές τους ανεύθυνους γονείς για να τους συλλάβουν, παρά εκείνα τα ταλαίπωρα παιδιά που ενδόμυχα παρακαλούν για λίγη σημασία και δεν την βρίσκουν.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἀποστόλου, Σαββάτου δ΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ιβ΄ 1-11).
Πραξ. 12,1 Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.
Πραξ. 12,1 Κατά τον καιρόν εκείνον, ο βασιλεύς Ηρώδης Αγρίππας, άπλωσε τα χέρια και επιασε μερικούς από τους πιστούς της Εκκλησίας, δια να τους κακοποιήση.
❈ Διάβαζα πρόσφατα, μιά διδακτορική διατριβή ἀπό ἕναν ἐπιστήμονα τῆς Παντείου, ἡ ὁποία εἶχε θέμα τήν διασκέδαση, πῶς διασκεδάζουν σήμερα οἱ νέοι καί μάλιστα σέ μιά περιοχή τῆς Ἀθήνας. Ξέρετε τί λέγανε τά παιδιά πού διασκεδάζανε;
«Θέλω τρέλα»! Αὐτό εἶναι τό σύνθημα πού ἐπικρατεῖ μέσα στά κέντρα αὐτά πού ὑποτίθεται ὁ ἄνθρωπος ξεκουράζεται. Τρέλα… νά τρελαθεῖς, νά χάσεις τόν ἑαυτό σου, νά σκορπιστεῖς, νά διαλυθεῖς…
❈ Κάποιες γυναῖκες ὑποστηρίζουν ὅτι καλλωπίζονται γιά νά κρατήσουν τόν ἄνδρα τους. Αὐτό ὅμως εἶναι μιά ματαιότητα. Εἶναι μία δαιμονική κατάσταση. Εἶναι μιά ἥττα καί ὑποχώρηση στόν δαίμονα τῆς κενοδοξίας, τῆς φιλαρέσκειας καί τῆς φιλοδοξίας. Ἡττᾶται ἡ γυναίκα ἀπέναντι στό τελώνιο τῆς χρωματοπροσωπίας.Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 22 – 8 – 2015)
